Buenas dias a todos, zoals beloofd: nieuws vanuit Barcelona!

Met de trein van Perpignan in Frankrijk naar Port Bou in Spanje was een mooi stuk, zo door de Pyreneën en langs de kust. Op de grens lopen er controleurs door de trein om de paspoorten van iedereen te checken. Op het station in Port Bou kwam ik twee nederlandse jongens tegen, twee mafkezen uit Amsterdam. Ze waren van plan geweest om met de fiets in het vliegtuig naar Marseille te stappen, en daar vandaan richting Spanje te fietsen. Dat plan ging alleen mooi niet door, omdat ze zich hadden vergist in de datum op hun vliegtickets en zodoende een dag te laat op het vliegveld stonden. Héél handig, jongens... Gelukkig konden ze met een van hun ouders meerijden naar Avignon en daarvandaan waren ze naar Montpellier gefietst, toch best een eind. Daar vandaan waren ze op de trein gestapt met het idee om in Figueres (in Spanje, een stukje boven Girona) uit te stappen en weer verder te gaan fietsen. Tot aan Figueres had ik dus even wat nederlandse aanspraak, dat was wel even lekker na een paar dagen een mix van Engels, Frans en Duits te hebben gesproken. In Figueres de Amsterdammers uitgezwaaid en veel succes gewenst, en vervolgens in slaap gevallen tot ik bijna in Barcelona was.

Even over achten stond ik op station Passeig de Grácia. Omdat dit voor mij de eerste keer is dat ik in Barcelona ben, was ik natuurlijk zo gedesoriënteerd als wat. Zomaar op goed geluk een kant op gelopen en zowaar stond ik opeens tegenover de huizen van Gaudí. Dit leek de goede kant op te gaan. Snel een kaart van de stad gekocht en richting de Plaça Catalunya gelopen. Omdat ik niet meer van tevoren op internet had kunnen kijken om te zien waar ik een beetje betaalbaar, leuk en centraal gelegen hostel kon vinden, belde ik naar huis om m'n ouders maar even lastig te vallen met die vraag. Van hen kreeg ik het adres van een hostel in de zijstraat van La Rambla, dus ging ik vol goede moed die kant op. In het hostel aangekomen bleek dat ze helaas helemaal vol zaten, maar gelukkig was het meisje achter de receptie zo aardig om even een nabijgelegen hostel te bellen om te zien of zij misschien nog plek hadden. This must have been my lucky night, volgens het meisje: ze hadden nog plek. Ik snel naar het hostel in de Carrer Uníon (ook een zijstraat van La Ramba) en daar mocht ik kiezen: wilde ik een single room of een bed in een 10-persoonskamer? Omdat een eenpersoonskamer niet gek veel duurder was dan de 10-persoonskamer (die Spanjaarden hebben het nog niet helemaal begrepen, geloof ik) leek het me wel grappig om een nacht in de eenpersoonskamer te slapen en daarna te verhuizen naar een dormbed. Zo gezegd, zo gedaan. Ik kreeg een sleutelbos en een routebeschrijving van de jongen achter de receptie, want wat bleek... de single rooms lagen in appartementjes in een ander gebouw. Ik dus op pad met m'n kaartje en sleutels, en voor ik het wist stond ik voor een mooi oud pand midden op de Ramblas. Een grote deur door en ik stond ineen donker trappenhuis,het leek wel iets uit de boeken van Carlos Ruiz Záfon.Tien trappen omhoog lag mijn kamertje in het appartement op de vijfde etage, heel compact maar met een balkonnetje met uitzicht op de Ramblas. Ik werd er helemaal gelukkig van. Die avond niet meer zoveel gedaan, en de volgende ochtend m'n spullen verhuisd naar de 10-persoonskamer. Daar heb ik gelukkig gezellige kamergenoten; een paar Spanjaarden, twee jongens uit Oostenrijk, een jongen uit Australië en een jongen uit Japan (al zegt die laatste niet zoveel want zijn Engels is dramatisch). Zonder m'n zware tassen kon ik nu de stad in, en zo ging ik op pad naar Parc Guëll, de Sagrada Familia (staat helaas in de steigers, of is dat al lang zo?) en nog wat toeristische trekpleisters. Onderweg kwam ik hier en daar wat Spanjaarden tegen die een praatje wilde maken. Zodraikverteldedat ik uit Holanda kom, begonnen ze natuurlijk meteen over het WK (You lose! We won! You play very dirty game!, enz.). Ze zijn er duidelijk trots op hier, overal hangen grote Nike posters met het Spaanse team enteksten als 'CAMPEONES DEL MUNDO!'

's Avonds ving ik toevallig (of gezien het volume niet geheel toevallig eigenlijk) een gesprek op tussen mijn Nederlandse bovenbuurvrouwen in het hostel en de Noorse jongens die in een appartement aan de overkant van de straat zitten. Vanaf het balkon werd met elkaar overlegd waar er vanavond iets leuks te doen was. Klonk als een goed plan, ik stelde me snel aan iedereen voor en voor ik het wist liepen we met een hele groep (de Nederlandse meiden, twee Canadese jongens en meiden, een paar Amerikanen, de jongens uit Noorwegen, een aantal Australiërs en een vrolijke Braziliaan uit Rio de Janeiro) de stad door op weg naar een feestje in de haven. Supergrappige en gezellige avond gehad, behoorlijk laat gemaakt wel.

Een van m'n nieuwe vrienden uit Australië smst nu of ik misschien zin heb om vanavond mee te gaan op een bike tour door de stad...sure, waarom ook niet?Het wordt tijdom even iets te eten en een korte siësta te houden dan. Tot snel weer, hopelijk dan wel met foto's!

Liefs, Rian