Hallo allemaal,

Het heeft even geduurd voordat ik weer bij een computer in de buurt was; het hostel waar ik nu zit in Barcelona heeft geen internet, het hostel daarvoor in Arles had niet eens een computer en het laatste hostel in Parijs had wel een computer maar met een frans AZERTY-toetsenbord waardoor alles vijf keer langzamer ging dan normaal. Hoe dan ook, ik ben er weer dus ik zal eerst eens even verder gaan waar ik gebleven was!

Parijs... na mijn vorige verhaal heb ik nog een tijdje bij de Notre Dame gezeten en gezellig gekletst in het Engels/Frans (Frengels?) met een man die uit Bretagne kwam (ik ging finaal de mist in door te zeggen dat ik Normandië ook mooi vind, dat was tegen het zere been natuurlijk). Daarna de Vélibfiets gepakt naar het hostel. 's Middags was ik al even naar de kamer gelopen om m'n grote rugzak daar te stallen. Na uit beleefdheid op de deur geklopt te hebben, stapte ik de kamer binnen om daar een van mijn kamergenootjes in d'r ondergoed aan te treffen die druk bezig was om haar benen te epileren met één of ander bijzonder apparaat. Toen ik 's avonds laat m'n bed in wilde stappen was deze 'buuf' nergens meer te bekennen en had ik er wat nieuwe kamergenoten voor in de plaats gekregen. Wat ik wel een beetje vreemd vond was dat er nog wat spullen bij het bed stonden, en dat het bed nog was opgemaakt (je krijgt normaal gesproken een onopgemaakt bed en een stapeltje lakens, zo van 'voor deze prijs mag je wel zelf je bed opmaken' ). Mijn kamergenoten wisten allemaal van niets, de receptionist beneden ook niet dus vroeg ik nieuwe lakens en haalde ik de oude eraf. Ik nam nog even een douche en wilde net m'n bed instappen toen opeens het meisje met het epileerapparaat (ik noem haar voor het gemak maar even Epilady) weer voor m'n neus stond. Hysterisch, mag ik wel zeggen. Wat bleek nu, het bed dat ik had gekregen was háár bed. En dat ik daar zomaar in wilde gaan liggen, was be-lach-e-lijk! Háár spullen lagen er toch op? Kortom, zo ging het maar door. Die meid helemaal over de rooie naar de receptie, waarop de receptionist polshoogte kwam nemen. Irritatie alom natuurlijk, want de helft van de mensen op de kamer lag al te slapen of was net onderweg. Uiteindelijk bleek een ander meisje in de kamer helemaal niet meer in de kamer te horen zijn. Die mocht van de manager van het hostel (die er inmiddels ook bij gehaald was) dan wel voor deze keer op de grond slapen. Wat Epilady betreft, die bleef boos en hoewel ik er ook niets aan kon doen maakte mijn excuses ook niet uit. Dan niet. De sfeer was in ieder geval behoorlijk naar het vriespunt gedaald, dus besloot ik de volgende ochtend vroeg weg te gaan en op zoek te gaan naar een nieuw hostel. No way dat ik nog een nacht met haar op een kamer wilde liggen. Een nieuw hostel was gelukkig snel gevonden, vlak achter de Sacre Coeur. Toen ik binnen kwam om een kamer te reserveren stond er een cd'tje van Jack Johnson aan en de sfeer daar was al even relaxed.

Er bleef gelukkig tussen de verhuizingen door nog genoeg tijd over om te doen waar ik wilde doen; nadat ik naar Pere Lachaise was geweest (de beroemde begraafplaats waar onder andere Jim Morrison en Oscar Wilde begraven liggen) ben ik 's middags nog even in het Institut du Monde Arabe geweest (een bijzonder gebouw van glas met allerlei constructies in de ramen om het licht op verschillende manieren te filteren en een dakterras met een geweldig uitzicht over de stad) en naar Village St. Paul (een oud gedeelte van Parijs midden in de stad, een soort dorpje op zich met allerlei leuke design- en sieradenwinkeltjes en terrasjes). 's Avonds heb ik over de Champs Elysees gewandeld, dat hoort er nu eenmaal bij, en daarna nog even in het Palais de Tokyo geweest. Het Palais de Tokyo is een museum voor moderne kunst, waar onlangs trouwens nog een grote kunstroof is geweest op klaarlichte dag. Beetje aparte kunst allemaal, maar het coole museumwinkeltje maakte een hoop goed en het was er tenminste droog. Buiten was het inmiddels gaan regenen namelijk.

Op donderdag ben ik bijtijds richting station Paris-Bercy vertrokken om daar vandaan op de trein te stappen. Een lange tocht zou het worden, via Laroche-Migennes, Dijon-Ville, Lyon, Avignon en tenslotte naar het eindstation Arles. In het stadje waar Vincent van Gogh veel inspiratie op deed (al die graanvelden, zonnebloemen, etc.) sliep ik een nachtje in een nogal oldschool hostel waar weinig te doen was maar wat ook weinig koste. Vrijdagochtend ben ik vroeg uit bed gegaan om een rondje door Arles te wandelen voordat ikweer opde trein zou stappen, op de kaart van het centrum die in het hostel hing had ik gezien dat er namelijk een oud amfitheater in de stad was. Bijzonder, opeens zo'n mini-Colosseum tegen te komen in zo'n klein stadje. De rest van de dag grotendeels weer in de trein doorgebracht om via Perpignan en Port Bou door te reizen naar mijn voorlopige bestemming: Barcelona!

Hoe dat allemaal is gegaan, wordt nog vervolgd. M'n tijd achter de computer zit er bijna op en ik begin onderhand ook wel trek te krijgen. Ik schrijf snel weer verder,hopelijk vind ik dan een wat hipper internet café waar ik ook m'n foto's weer even kan uploaden!

Liefs, Rian